“Geçmiş, şimdi ve gelecek sadece bir yanılsamadır.” demiş dâhi fizikçi Albert Einstien. Peki zamanımız bir yanılsama ise gelecek gelince ne yapacağız? Ha yanılsamaymış, diyerek elimiz kolumuz bağlanmış halde bekleyecek miyiz? Her gün, arka yüzü hadislerle dolu olan takvim yapraklarını, sadece koparacak mıyız? Büyürken, yıla yıl, yüze çizgi eklenirken aynanın karşısına geçip sadece izleyecek miyiz?

Birçoğumuz hayaller kurar, yıllar sonra ne olacağını, neye ya da kime benzeyeceğini, nerede olacağını merak eder yine de. Anlamak için kendimizden büyük kimselere bakarız. Bu amansız gezegende bizden daha çok zaman geçirmiş, hayat konusunda tecrübeli insanlara bakarız. Onlara sorarız “Ne olmayı hayal etmiştin?” diye sorarız. O büyüğümüz ise bize hayal ettiği şeyi başaramadığını ve gidip ders çalışırsak belki birgün ondan daha başarılı olabileceğimizi söyler. Onlar, hayal etmek ve hayallerini gerçekleştirmek için geç kaldıklarını düşünürler. O yüzden bize, verebilecekleri en iyi tavsiye olan “Çalış, zamanını başarıya odakla!” sözünü pek farklı olmayan şekillerde tekrar ve tekrar dile getirirler. Aslında bu hiç de fena bir fikir değildir. Sonuçta gelecek şimdi yaptıklarımıza bağlıdır. Ve şimdi kendimize çizdiğimiz zikzaklı yolun sonu, gelecekte gerçekleştireceğimiz hayalimizdir.

“Her gününü son gününmüşçesine geçir!” derler. Her gün çabala, çalış, öğren, hayatını idame ettir. Hiçbir şey yapmadığın, öğrenmediğin, gün zarardasındır. Öğrendiğimiz her yeni bilgi, geleceğin bize tattıracaklarına daha hazırlıklı olmamızı sağlar. Gelecekten korkmamalıyız, birkaç dakika sonrası da gelecektir, yıllar sonrası da. Bugün, yapacaklarını yarın için yap. Yarın  ertesi gün için… Ta ki son günün akşamından sonsuz günün sabahına dek...

Selinay TOLAY 8/A